روزگاری در سرزمینم، در شهر و دیارم حکومتی بود که دست نشانده ی اجانب و بیگانگان بود، حکومتی که هر آنچه از این سرزمین می فروخت در جیب شاهش بود و اعوان و انصارش، مردم سرزمینم در فشار بودند و بدون هیچ امکاناتی گذران عمر می کردند، قحطی و گرسنگی بیداد می کرد، تا اینکه نوری شروع به تابش کرد، رفته رفته انوار وجودش سرزمینم را فرا گرفت و مردم از تاریکی محض نجات یافتند و رفته رفته جوانان و نو جوانان بیدار تر و هوشیار تر شدند، به پا خواستند و ندای استقلال آزادی و جمهوری اسلامی سردادند.
ایام زیادی سپری شد و مناسبت های متفاوتی شکل گرفت از قیام های مختلف مردم در سال های قبل از انقلاب گرفته تا کودتا های مختلف و حوادث مختلف، تا توانستیم به این برهه از زمان برسیم ،سختی ها و مرارت های زیادی تحمل کردیم و شهدای بسیار تقدیم کردیم تا نهال انقلاب غرس شد و رفته رفته این نهال تنومند تر شد.
یکی از این مناسبت ها یوم الله 13 آبان است و این تاریخ، تاریخ مهمی در جریان پیروزی و تدام انقلاب اسلامی ایران است. در این روز سه واقعه اتفاق افتاده است که هرکدام به نوبه خود باعث پیشبرد جریان مبارزات شدند.
اولین واقعه تبعید امام خمینی (ره) به ترکیه در سال 1343 است.
دومین واقعه کشتار دانش آموزان بی گناه در سال 1357
و سومین رویداد نیز تسخیر لانه جاسوسی در سال 1358 توسط دانشجویان پیرو خط امام است.
علت نامگذاری این روز به روز دانش آموز، هم شهادت تعداد زیادی از دانش آموزان بی گناه در 13 آبان سال 57 است. دانش آموزان آگاه و بصیر ایران اسلامی با این اقدام به جهانیان ثابت کردند آگاهی ، علم و شعور سه مشخصه ای است که در وجود هر دانش آموز و هر ایرانی وجود دارد و دشمن باید بداند ما ایرانیان در هر جایگاه و هر برهه ای که باشیم از ارزش ها و آرمان های خود دفاع خواهیم کرد وما با تأسی از ائمه اطهار علیها سلام تا آخرین قطره ی خون خود با دشمنانمان مقابله خواهیم کرد.

و اما ای کاش مسئولین سرزمینم می فهمیدند نباید چشم به دست بیگانه داشت، ای کاش متوجه می شدند که دشمن ما به فکر آبادانی و پیشرفت این کشور نیست، ای کاش از تاریخ درس می گرفتند و حوادثش برایشان درس عبرت می شد.
هر چند اذعان به این نکته دارم که هر چه روابط بین کشور ها بیشتر باشد، اوضاع اجتماعی و اقتصادی مردم بهتر خواهد شد اما واقعا برایم غیر قابل هضم و غیر قابل فهم است که دولت مردان ما در این برهه ی حساس به دنبال چه بهره ای ازبرقراری رابطه با دشمنان مان هستند واقعا چه سودی در ایجاد رابطه با دشمن تا بن دندان مسلح است؟ آیا وقت آن نرسیده که روی پای خود بایستیم و از گذشتگانمان درس بگیریم؟ آیا وقایع و تاریخ، بیانگر خیانت و جنایت های این قوم بی دین و از خدا بی خبر نسبت به ما مسلمانان نیست؟