و این یعنی هر لحظه، فرصتیست برای *"تولدی دوباره"*
نه در انتظار تغییرات بزرگ، بلکه در قدرشناسی از قدمهای ساده و مداوم
راه بازگشت به خویش، صبر و ماندن میطلبد،درک و پذیرش تغییرات بیپایانش و عشق به هر قدم، بیهیچ عجلهای برای عبور.
*وقتی راه، “مقصد” میشود،* دیگر هیچ گامی بیمعنی نیست و ، وقتی استمرار رو پذیرفتی،دیگه نگران سرعت یا مقصد نخواهی بود.زیرا زندگی در همین تکرارهای کوچک، در همین وفاداری بیصدا به مسیر،رنگ و بوی معنا میگیره؛
*جایی که آنچه مهم است، بودن است،
نه رسیدن..ᥫ᭡*
موضوعات: بدون موضوع